herbata

Znów wypijam smutek.

Mgliste światło miesza się z czernią,

po woli zamazują jakikolwiek sens

wyobrażenia zanikają.

A ty jednak musisz zostać,

właśnie po tej stronie.

Nigdy ci nie pozwolą ujrzeć więcej...

Tylko czasem możesz dotrzeć blask

tak nikły na odbiciu szkła.

Codzienność własnych urojeń, zbyt mocnych na dziś.

Pamiętaj, że zostajesz.

We własnej otchłani niespełnienia.