poranki

Dziś znów jest jeden z tych dni,

w których nie widzisz potrzeby wstania z łóżka.

Niby wszytko jest na swoim miejscu,

ale jednak odczuwasz brak.

Zupełny brak wszystkiego.

Słyszysz gdzieś w oddali odgłos życia

lecz do Ciebie on prawie nie dociera.

Czasem znienacka muśnie Twój nadgarstek,

pociągnie za sobą i znów zatańczy na środku ulicy,

zakręci Tobą, a wiatr będzie mu wtórował,

delikatnie pieścił chłodem dnia 

nieskończonego w emocje.

Ale nie martw się iskierki szczęścia się nie pokażą,

są długi czas u kogoś innego.

Przecież wiesz, że dla Ciebie nie ma ciepła...

Powinnaś wydorośleć i wiedzieć, 

że nawet wiatr odleci.

Spokojnie, odwiedzi Cię jeszcze ze zmartwieniami.